Op 20 september zijn we met de bus naar Galibi gegaan. De bus was niet zo best , we hebben gehobbeld en werden door elkaar geschut over de slechte wegen met echt heeeel veeeeeeeeeeeel hobbels en kuilen, je kunt het je niet vooorstellen. Gelukkig hadden we een goede chauffeur, hij reed dan links, dan rechts om de kuilen te ontwijken.
Eerst waren er nog huizen, later hutjes en af en toe een dorpje langs de weg en kilometers bomen, bomen bomen.
Bij de dorpjes staan er steeds kleine stalletjes aan de kant van de weg waar je meloen en fruit kunt kopen.
Het lijkt idylisch maar dat is het eigenlijk niet.
Kinderen met weinig kleren aan maar toch dikwijls met een lach op hun gezicht. Als huisdier hebben ze een aapje in een kooitje een een aan touwtje, wel ziellig hoor.
Af en toe hebben we een stop en vertelt de gids ons over wat we allemaal zien. We drinken oploskoffie of thee onderweg.
Na vier uur hobbelen komen we bij de rivier en krijgen we een lekker maaltijd, we eten hier twee keer per dag warm, en de kokkin gaat mee.
Dan gaan we in een smalle boot, we moeten zwemvesten aan, de rivier is wel 2km breed en met een behoorlijk vaart gaan we richting Galibi. We worden echt allemaal behoorlijk nat van het opspattende water. Ik (Conny) heb werkelijk niets droog meer aan als we aankomen. ASan de andere kant van de rivier ligt Frans Guyana, wat Europa is waar je met de euro kunt betalen, apart hoor.
Het latste stukje gaat over de
Atlantische Oceaan, het is werkelijk prachtig. We komen aan bij het resort war we zullen overnachten,we worden hartelijk welkom gegeten door een indiaan die Saulus heet. En dan natuurlij gelijk omkleden en de antlantisch Oceaan in, heel gek het water is gewoon warm, dat zijn we natruulijk helemaal niet gewend, je kunt er zo inlopen. We hebben met z' n alleen heerlijk gezwommen. Daarna nog een strandwandeling gemaakt op zoek naar schildpadden die daar geboren worden, we hopen een nest te vinden en ja hoor, eerst zien we een klein dood schildpadje op het strand liggen (als ze groot zijjn wegen ze 500 kg). We vinden het nest en de gids gaat graven tot z'n hele arm in het zand verdwijnt. Er komen nog 2 levende padjes eruit en we brengen ze vug naar de zee, ze zwemmen weg hopelijk worden ze niet opgegeten en halen ze het.
s Avons hebben we nog een kampvuur erg gezellig natuurlijk.
We slapen met 4 mensen in een kamer waar het erg warm is, Piet heeft bijna de hele nacht niet gelsapen , maar s morgens weer een een duik in de Oceaan, dat is toch wel geweldig ! Ristig dat het er is, kilomers strand waar je niemand ziet.
Na het ontbijt bezoeken we onderweg nog een indianen dorp, compleet met supermarkt, RK school en een poli. Bijzonder om te zien hoe de mensen daar leven.
Daarna weer met de boot en de bus terug naar Paramaribo.
Conny
Met Judith en haar drie vriendinnen eten
Veel hagedissen. In het eerst waren we verbaast later oppassen om er niet op te trappen. Zo veel.
Parimaribo heeft straten met mooie houtenhuizen.
Trotoirs waar je valt als je niet naar beneden kijkt, met open straatkolken en landmijnen. (hondedrollen) en iederen gooit alle vuil op straat. Met de bijbehorende luchtjes.
Italiaans eten(in paramaribo) met 5 mooie meiden (2 van mij) en een lekker glas wijn.
